ترانه : مهرزاد امیرخانی / آهنگ : مرتضی پاشایی / تنظیم ، میکس و مسترینگ : معین راهبر

متن آهنگ “نگران منی . . . ” مرتضی پاشایی – تیتراژ برنامه ماه عسل ۹۳ :

تو به جای منم داری زجر میکشی
یکی عاشقته که تو عاشقشی
تو به جای منم پر غصه شدی
نذا خسته بشم، نگو خسته شدی
نگران منی که نگیره دلم
واسه دیدن تو داره میره دلم
نگران منی مث بچگیام
تو خودت میدونی من ازت چی میخوام

مگه میشه باشی و تنها بمونم
محاله بزاری محاله بتونم
دلم دیگه دلتنگیاش بی شماره
هنوزم به جز تو کسی رو نداره
عوض میکنی زندگیمو
تو یادم دادی عاشقیمو
تورو تا ته خاطراتم کشیدم
به زیبایی تو کسی رو ندیدم

نگو دیگه آب از سر من گذشته
مگه جز تو کی سرنوشت و نوشته
تحمل نداره نباشی

دلی که تو تنها خداشی
به غرور یخی یه ستاره ی سرد
یه شب از همه چی بخدا گله کرد
یدفعه به خودش همه چیرو سپرد
دیگه گریه نکرد فقط حوصله کرد
نگران منی به تو قرصه دلم
تو کنار منی نمیترسه دلم
بغلم کن ازم همه چیمو بگیر
بزا گریه کنم پیش تو دل سیر
مگه میشه باشی و تنها بمونم
محاله بزاری محاله بتونم

دلم دیگه دلتنگیاش بی شماره
هنوزم به جز تو کسی رو نداره
عوض میکنی زندگی مو
تو یادم دادی عاشقی مو
تورو تا ته خاطراتم کشیدم
به زیبایی تو کسی رو ندیدم
نگو دیگه آب از سر من گذشته
مگه جز تو کی سرنوشت و نوشته
تحمل نداره نباشی
دلی که تو تنها خداشی

لینک دانلود آهنگ تیتراژ ماه عسل ۹۳ با صدای مرتضی پاشایی

آی ادم ها که در بیشه تنهایی من مهمانید

زندگی رسم بدیست

سبز باید شدن و رفتن از این ورطه ی خاک

من و تو  ابی ترینیم  مثل  بال  شا‍ پرکها

            مثل  گریه های  ناودون   تو  نگاه  ادمکها

مثل احساس قشنگی که میپیچه تو ایوون

            لحظه ای که پا میزارن تو ی خانه قاصدکها

چگونگی از بین رفتن وزیران لایق ایرانی

امیر کبیر (قائم مقام تقی خان فراهانی )

دد منشان  ایران برای جلوگیری از سواد دار شدن ایرانیان و گسترش بی خردی دست بکاری زدند که تاریخ همانند ان کمتر دیده است

امیر را کشتند

یکی از شاعران ایرانی بنام اندلیب که مهر بوطن داشت این رویداد را چنین بیان میکند

بعهد ناصرالدین شاه شد دارالفنون تاسیس

بدست میر دانا دل تقی خان فراهانی

تمام همتش شد صرف در این راه تا گردد

رها از بند استبداد و جهل ایران وایرانی

خدا رحمت کند ان پیر با تدبیر ولایق را

که شد در راه افکار بلند خویش قربانی

امام جمعه ی تهران به شاه بی کفایت گفت

برانداز این بنا را زودتر همراه با بانی

کجا دست مرا بوسند یا پای تو را ای شاه

اگر مردم رها گردند از زنجیر نادانی

خداوند روان پاک ان بزرگ مرد فرهیخته را شاد کند

ادامه را حتما ببینید

نامه جنجالی امیر کبیر به شاه ایران که باعث کشته شدن او شد در ادامه اورده شد

با دست خط خود امیرکبیر

 آنچه باید کس نمیفهمید شد

چون نماز خویش تارک دیده اند

در  خدای شعر ما شک دیده اند

زخم میسازم به پشت دست خویش

تا نبینم نفس بد همدست خویش

خویش میسازم که با بد بد شوم

از سقوط آزاد شیطان رد شوم

باز جویم آبروی خویش را

کور بینم چشم بد اندیش را

مردم آزاری نسازم کار خویش

مرد باشم در دل افکار خویش

سقف ما کوتاه شد او دشت بالا می چرد

بغض می گیرد گلوی هر کلاغ از این خبر

کشوری از ترس مردم مرغ چینی می خرد

ابلیس شدی و در دلت پنهانی

دیروز خدای شعر من می فرمود

اهریمن شهر من تو بی وجدانی

تقدیم به ملکه انگلیس که هر روز  شیطان بودنش را به رخ جهانیان میکشاند

 شیشه نیفتاده شکست

متاسفانه یا خوشبختانه در کنکور ارشد موفقیتی را کسب نکردم و در انتخاب شهر به بیراهه رفتم تا سال امروز را دور از درس و دانشگاه سپری کنم

به امید فرداهایی بهتر برای همه شما گرامیان

سربلند و پیروز باشید

این شعر سروده سال 1387 هست روزگاری که حافظ گون می خواستم بنویسم ولی پس از مدتی دیدگاهم دگرگون شد

ان چه عمریست به چشمان سیاهت ماواست

مثل   پرواز  پرستوی  مهاجر   زیباست

مثل احساس پر از جوشش افکار غزل

شور و شوقی است که تا عمق نگاهت پیداست

بلبلان مست و غزلخوان و گلستان به نشاط

یک چهان است ولی چشم تو تفسیر جداست

گر چه تقدیر مرا قدرت تفسیر نداد

انچه زیبا تر از هستی دنیاست تو راست

گر همه ادم و افلاک به تحریر ایند

نتوان کرد چنان وصف که بر دوست رواست

درد و دل با که بگویم که ز جانان چو نشان

از پی هر که بگیرم به نشانی شیداست

در دل غربت خورشید به هنگام غروب

همدم و مونس تنهایی و دردم دریاست

غم چشمان تو و هجرت خورشید کجا

آگه از این دل و چشمان تو کس نیست خداست

هوای نگاه  یتیم بی پدر دارد

سکوت شب و صحرا چقدر تاریکند

دوباره گرگ بیابان چه حیله ها بسر دارد

صدا نوای نفس های رو به ارامش

خدا از این ترنم قران چه در نظر دارد

نگاه کن نوازش چشمان ابی مهتاب

کنار روایت قران چقدر اثر دارد

نوای اشنا؛نگاه کودکانه اش سر خرد

به نیزه ی سرخی که ریش و سر دارد

میان نگاه کودکانه از خدا پرسید

خدا چه نیازی به خیر و شر دارد

پدر کجاست این صدای بابا است

بگو تو عمه ، که قران چنین زبر دارد

مگر نگفتی از پدر که رهرو عشق است

مگر نه اینکه شنیدم که یک سفر دارد

دوستان این شعر ادامه دارد ولی .............. الان نمیتوانم کاملا بزارم

تقدیم به انان که خوب بودن را هر روز تمرین میکنند

باز این پروانه دل را بی تو پرپر می کند

با سقوط بال ، دل تقدیم دلبر می کند

ای که در تنهاییم تنها پناهم بوده ای

روزهای بی کسی را با که دل سر می کند

این دل دیوانه ام با دلبری بیگانه است

بعد از این با چشم تر صد کار دیگر می کند

قافیه در قافیه هی عشق را پس میزنم

کی دل این افسانه را از گوش خود در می کند

بی خیال این زندگی جز بی خیالی هیچ نیست

خسته ام از دل که غم را زود باور می کند

امشب شب علی است

نخست به خودم و سپس به .........................................

مرد کجاست ؟

علی کجاست ؟

پسر نخعی کجاست

چشم هایم خسته شد از بس گشتم و گشتم و مردی ندیدم

بی تعارف مرد های سرزمین ما کجایند

امشب و امروز روز علی است  ولادت علی مولود کعبه شیر خدا و دست حق به شما مردمان  امروز چه ؟

خون مردمان را به شیشه میکنید و دم از علی میزنید

اخر علی سر به کدامین چاه بگذارد که مردی زا هم به نیشختد گرفته اید

در پایان روز علی بر مردان علی وار شاد باش میگویم

شاد باشید

زندگی خستگی است

لحظه ای هست تباه

*

کسی از عشق دمی دم نزند

و صداقت نخرد

که هوس در دل من از تب تو تاب شود

و تو تنها باشی

کاش دیگر نشویم مسکن هر خوبی وبد

شیر با شیر مدعی طرح تردستی شده

او نمیداند تمام زندگانی عشق نیست

کودک است اما دچار حال بدمستی شده

.

.

.

.

.

حال خوبی ندارم  و مینویسم .....................

در همین یک بیت دل را وا کنید

 شعر افکارم سقوط ازاد نیست

تا مرکب جهل خود زیبا کنید

 آنچه باید کس نمیفهمید شد

چون نماز خویش تارک دیده اند

در  خدای شعر ما شک دیده اند

زخم میسازم به پشت دست خویش

تا نبینم نفس بد همدست خویش

خویش میسازم که با بد بد شوم

از سقوط آزاد شیطان رد شوم

باز جویم آبروی خویش را

کور بینم چشم بد اندیش را

مردم آزاری نسازم کار خویش

مرد باشم در دل افکار خویش

سقف ما کوتاه شد او دشت بالا می چرد

بغض می گیرد گلوی هر کلاغ از این خبر

کشوری از ترس مردم مرغ چینی می خرد

ابلیس شدی و در دلت پنهانی

دیروز خدای شعر من می فرمود

اهریمن شهر من تو بی وجدانی

تقدیم به ملکه انگلیس که هر روز  شیطان بودنش را به رخ جهانیان میکشاند

 شیشه نیفتاده شکست

خداوندا درون ذهن مخلوق

بنام عشق دنیایی بنا کن

بکش تقدیر را مردی ، شهامت

خدایا رحم بر مستضعفا کن

ادامه همه ی شعر را می توانید ببینید

پیشاپیش روز بزرگ سپندار مزدگان روز دلدادگی را بر تمام دلدادگان و دلسپردگان این کهن بوم وبر شاد باش می گویم  برسم گذشتگانمان همانها که پیش از ان که غربی ها بدانند ولنتاین چیست این روز را گرامی میداشتند بیاییم از کسانی باشیم که روز دلدادگی را بیست ونه بهمن جشن میگیریم وبا دژخیمان همراه نشویم

شاد باشید

ایرانی هستی؟

اریایی هستی ؟

چقدر ایرانی هستی؟

چقدر اریایی هستی؟

ارزش فرهنگ کشورت ایران را به چه میدانی ؟

کوچه ی دلتنگی را  با هوای زهر اگین و خطرناک دژخیمان وطن را چقدر درک میکنی؟

برای همه ی این ها چقدر ارزش در ته دلت کنار میگذاری ؟

میدانی امروزه روز ارزش سپندار مزدگان به چیست ؟   

درود بر خرد پاک

سپاس یزدان پاک را که همواره یاری گر مهر جویان است خدای با خرد پاک همواره همراه است

مهربانان وطن خدای را سپاس میگویم که با من در سختی ها همراه و همیار است و این بنده خود را که از کهتران اوست با مهر خود با مهتران درگاهش هم اندیشه نمود

اندیشه ی پارسی و خرد پاک را فراموش نکنیم ولنتاین رسم فرنگیان با این اندیشه سازگار نیست ولنتاین رسم نیاکان ددمنش و نا پاک اروپاست سازگاری پارسیان با ان نمودی جز بیگانگی فرهنگی ندارد

در ابتدا نام واژه های مردمان را بر روی چیزهای گونه گون می نوشتند

انان با ریختن نام های مردمان از زن ومرد در سبد یا خمره کوچکی شروع به هم زدن می کردند و یک اسم مرد و یک اسم بانو را از ان بیرون می اوردند وان دو تا یک سال با یکدیگر دوست و همراه بودند و سال دیگر با کسی دیگر و این دور نا پاک ادامه می یافت

 

سپندار مزدگان ایین پاک ایرانی است ان را با ولنتاین دون مایگان فرنگی و..... یکی نگیریم وبه اندیشه های پاک خود مهر بورزیم

درود بر پارسیان 

درود بر اندیشه پارسی 

درود بر روان پارسی 

 درود بر پارسیان پارسا

سپندار مزدگان ایین پاک ایرانی است ان را با ولنتاین دون مایگان فرنگی و..... یکی نگیریم وبه اندیشه های پاک خود مهر بورزیم

درود بر خرد پارسی 

 درود بر اندیشه پارسی 

درود بر پارسایان پارسی

افسوس به جایی نرسد ناله و فریاد

این کاخ که ویران شده از دست تباهی

یک روز شود خانه ی ازاده ی ازاد 

 دوربین نگاره ی بالا بخشی از قلعه ی بهرامی است که بنا بر روایتی در زمان بهرام گور ساسانی در قطرویه فارس ساخته شده است وبهرام گور در همین قلعه نشست وبرخاست های شاهانه داشته است و به شکار گور های ایرانی می پرداخته است کاخ دیگری در کنار همین مکان قرار داشت که سال گذشته بنا بر دستور شهرداری قطرویه به نابودی کشانیده شد

این دوربین نگاره از سوی یکی از اهالی گرفته شده است

دستگاه های شهرداری کاخ نشیمن را  کوهی از خاک ساختند

در بی خردی تمامشان یک دستند

خاکستر نامه های ما بر باد است

اتش به دل سیاه کاغذ بستند

..........................................................................................................................................

يادش بخير 

  درس هاي زندگيمان را ميگويم 

معلم ها شگفت انگيز ترين انسانهاي زمين اند

 سالها از ان روزها مي گذرد
اينجا اسمان ابري نیست
لبخندها تلخند
 چوپان هاي دروغگو ديگر چوپان نيستند
  کبري ها وقتي براي تصميم گرفتن ندارند
اينجا اسمان ابري نيست
باران نمي ايد
اينجا معلم

آن مرد فرهيخته با ان نمي ايد 
اینجا هوا سرد است

برفی نمی بارد

باغبان تنهاست

 ژاله نمی کارد

 هر چند دلم خون است

غمگین غمگینم

امروز معلم گفت

پاییز نمی ماند

همگی را دعوت می کنم به :

در این دکوراسیون بی بنیادی

 افسوس که گیر من فقط افتادی

افتادی از افتاب عرشت پایین

بر دفتر مشق عشق من دلدادی

شما که پلک میبزنید همیشه قلب خسته را  

شما که صف کشیده اید میان دل نبسته ها

همیشه قلب ادمی غریب کش نمیشود

 برای مرگ خنده ها همیشه خوش نمیشود

غریزه عشق عاطفه هجوم عاشقانه ها

خدای جیب هایتان سکوت صادقانه ها

من از هجوم سرد شب به دل پناه برده ام

هنوز عاشقم ولی چه شد چرا نمرده ام

نگاه کن مرا ببین منم همیشه ی غریب

 که باز دل سپرده ام به یک نگاه دل فریب

سکوت میکنی مرا کنار گریه خنده نیست

اگر شکسته ای مرا برای تو که زندگیست

تقدیم میکنم به برادر عزیزم: محسن سامانی

با هوای خیس چشمات

توی خونه توی ایوون